Juan Antonio Carballo historialariak Durangoko jesuiten historiari buruz idatzitako liburua aurkeztu dute
DURANGO | Maiatzak 28, asteartea, 17.55ean eta Durangoko Arte eta Historia Museoko hirugarren solairuko aretoa aurpegi ezagunez bete zen. Espazioa txiki geratu zen eta batzuek zutik ikusi behar izan zuten Durangoko Jesuiten historiaren (1841-2020) liburu berriaren aurkezpena. Eva Rodríguez 2013 eta 2020 urteetan zentroko zuzendari izan zenak aurkeztu zuen ekitaldia, eta harekin batera Juan Antonio Carballo liburuaren idazle eta historialaria, Koldo Katxo jesuita eta Jose Javier Pardo Loiolako plataforma apostolikoaren ordezkaria izan ziren. Gainera, Juanan Aroma txistularia, Jaione Fernandez dantzaria eta Gehi Zazpi biolontxelo taldea ere bertan izan ziren.
“Jesuita guztiek pastoral zerbitzuan eta ikastetxeko San Jose elizan egindako lanari balioa ematen diogu”, zioen hunkituta Koldo Katxo jesuitak. «Ekitaldi hau agur-ekitaldia baino gehiago omenaldia da», zioen Jose Javier Pardok. «Liburu honek 170 urtetik gorako bizitza partekatuaren historia biltzen du. Gainera, 153 orrialdeek Jesuiten Etxea elkartea zer izan den eta Durangon eta Durangaldean izan duen eragina azaltzen dute “, gaineratzen zuen. “Jesuiten apustuak karisma ekarri du Durangora, ikastetxe honek euskararen eta euskal kulturaren aldeko apustua egin baitu laster”, adierazi du Japardok. Era berean, azpimarratu nahi izan zuen ikastetxe honek pertsona ahulak hartzeko proiektuak eta pertsonak izan dituela zentroan», azpimarratu zuen Pardok aurkezpenean.
153 orrialde
153 orrialdeko argitalpen berri bat, bost kapitulutan banatua, non ikastetxearen mendeurreneko historia islatzen den. Liburua 2024an argitaratu zen, baina asmoa 2020an aurkeztu izana zen, jesuitek Durangotik alde egin zutenean, Juan Antonio Carballok 2005ean ikastetxearen 125. urteurrenean egin zuen lanean oinarrituta.
Lehenengo atala 1841 eta 1880 urteen artekoa da: Jesuitak Durangora iritsi ziren. Data hauek Jesuiten etorrera eta hauen lehen ikastetxea Durangora ezartzea markatzen dute. 1867an, Durangoko Jesuiten komunitatea desagertzeko zorian egon zen, destino aldaketengatik eta 2. karlistaldiagatik.
Bigarren kapituluak 1880 eta 1931 bitartean gertatutakoa jasotzen du. 50 urte hauek bake garaia izan ziren, eta konpainiak urrats zorrotzak eman zituen hezkuntza edo latinezko gramatika bezalako gaietan. Gainera, bigarren etapa honetan ikastetxe apostoliko berri bat egiteko ideia planteatzen da, Durangon bokazio erlijiosoak sortzeko. Jesuitek ikastetxe katoliko bat egitea zuten helburu, baina Durangarrako Udalak batxilergoko ikastetxe bat behar zuen. Azkenean, akordio batera iritsi ziren eta, 1880. urtean, Durangoko Jesuitak ikastetxea ireki zuen. Lehen ikasturte horretan 64 ikasle zeuden. 1907an, ikastetxe berri bat eta eliza bat eraiki ziren, eta, 11 urte geroago, euskararen alde egin zen. 1919an barnetegi bat inauguratu zen eta 1924an futbol zelai bat egin zen. 1928an batxilergoa ezarri zen eta 1931n 24 jesuita zeuden ikastetxearen 50. urteurrena ospatu zen.
Hirugarren kapitulua II .aren ondorengo denborei buruzkoa da. Errepublika eta Gerra Zibila. 1936ko martxoaren 31n, Durangoko bonbardaketa zela eta, bonba bat erori zen eliza gainera, eta meza bat ospatzen ari ziren 27 pertsona hil ziren. Eliza 1943ko martxoaren 19an berreraiki eta ireki zen. Gerra igaro ondoren, jesuitek bokazioak sortzeko ideiari eutsi zioten, eta urte latzak izan ziren herritar guztientzat. Norena
